Σαν σήμερα Απρίλιος 1941: το μαύρο διάστημα στην ιστορία του ΠΝ.

Οι ημέρες από την 11η μέχρι και την 22α Απριλίου 1941 ήταν ένα μαύρο διάστημα για το Πολεμικό Ναυτικό, καθώς χάθηκαν από τους συνεχείς αεροπορικούς βομβαρδισμούς ή ακόμη αυτοβυθίστηκαν: 3 αντιτορπιλικά, 12 τορπιλοβόλα, ένα παλιό θωρηκτό, 3 βοηθητικά του στόλου και 4 ναρκαλιευτικά.

Σ’ αυτήν την εκατόμβη ας σταθούμε στη βύθιση των αντιτορπιλικών «Ψαρά» και «Ύδρα».


Το «Ψαρά», με κυβερνήτη τον Π. Κώνστα, βυθίστηκε ανήμερα το Πάσχα, απόγευμα της 20ης Απριλίου 1941. Τα γερμανικά αεροπλάνα βομβάρδιζαν ανηλεώς το αγκυροβόλιο των Μεγάρων και τις ακτές του Σαρωνικού, με σκοπό να ανακόψουν την αποχώρηση των Βρετανών. Τέσσερα αεροπλάνα το εγκλωβίζουν και δύο βόμβες πέφτουν στην πλώρη του. 

Το Α/Τ Υδρα (97) , στη πάνω δεξιά φωτογραφία το Α/Τ Ψαρά (98). Φωτογραφικό Αρχείο Ν.Μ.Ε

Η αγωνία του πλοίου δεν κράτησε πολύ καθώς γρήγορα άρχισε να βυθίζεται, ενώ μέχρι την τελευταία στιγμή τα αντιαεροπορικά πυροβόλα του συνέχιζαν να ρίχνουν. 37 μέλη του πληρώματος ακολούθησαν το καράβι τους στον υγρό του τάφο.
Το απόγευμα της επόμενης μέρας 22α Απριλίου 1941 η «Ύδρα» βρισκόταν κοντά στη βραχονησίδα Λαγούσα, δίπλα στην Αίγινα, όταν 35-40 γερμανικά αεροπλάνα άρχισαν να εφορμούν εναντίον της, ρίχνοντας τις βόμβες τους από μικρό ύψος και πολυβολώντας συνεχώς στοχεύοντας ιδίως στη γέφυρα.
Ο Ανώτερος Διοικητής Αντιτορπιλικών Πλοίαρχος Γρηγόριος Μεζεβίρης που επέβαινε στο πλοίο εξιστορούσε: 
«Τη στιγμή εκείνη ανέβηκε από την κάτω γέφυρα ο Κυβερνήτης του πλοίου, Αντιπλοίαρχος Θ. Πεζόπουλος .... Σχεδόν αμέσως τον είδα να γλιστράει και να κάθεται στο δάπεδο. Τα μάτια του ήταν κλειστά, ένα ελαφρύ μειδίαμα διακρινόταν στα χείλη του και σε όλο το πρόσωπό του ήταν διάχυτη η γαλήνη του ανθρώπου που μέχρι τη τελευταία στιγμή εκπλήρωσε το καθήκον του. Μια σφαίρα πολυβόλου τον είχε πλήξει καίρια στο κεφάλι.

Οι βόμβες έπεφταν βροχή γύρω από το πλοίο και πίδακες νερού το σκέπαζαν, μέχρι την πάνω γέφυρα…Το πλοίο έβαζε νερά από παντού και το βύθισμα μεγάλωνε ταχύτατα, ιδίως στη πρύμνη. Το κατάστρωμα, τα δάπεδα των πυροβόλων και των γεφυρών είχαν στρωθεί με νεκρούς και βαριά τραυματισμένους που είχαν πληγεί από τους πολυβολισμούς και ιδιαίτερα από τα θραύσματα των βομβών που έπεφταν κοντά στο πλοίο. Όταν διαπίστωσα ότι καμιά ελπίδα διάσωσης δεν υπήρχε, διέταξα να γίνει εγκατάλειψη του πλοίου.

Ο Κυβερνήτης του ΑΤ Ύδρα, Αντιπλοίαρχος Θ. Πεζόπουλος με τον αξιωματικό πυροβολικού Υποπλοίαρχο Διογ. Θεοδώρου.  Φωτογραφικό Αρχείο Ν.Μ.Ε

Λίγα λεπτά αφού και ο τελευταίος από τους επιζώντες είχε εγκαταλείψει το πλοίο, η πρύμνη του βυθίστηκε, πήρε κατακόρυφο κλίση και εξαφανίστηκε κάτω από το νερό, παρασύροντας στον υγρό τάφο του και τους ηρωικούς νεκρούς, εκτός από τον κυβερνήτη, τον ύπαρχο Πλωτάρχη Βλαχάβα, τον Υποπλοίαρχο Αρλιώτη και τον Ανθυποπλοίαρχο ιατρό Μανιαρίζη, άλλους 9 υπαξιωματικούς και 31 ναύτες.
Τη στιγμή που τα νερά κάλυπταν το σκάφος μια φωνή ακούστηκε από τη θάλασσα που επαναλήφθηκε από δεκάδες στόματα, "Ζήτω η Ύδρα"


Πηγή: Ναυτικό Μουσείο της Ελλάδας (Facebook Page)