Αγαπητοί μου Συνάδελφοι,Τώρα πια, συνταξιούχοι και απόμαχοι της εργασίας μας, συνηθίζουμε να βλέπουμε πίσω μας, όλα αυτά που ζήσαμε, με νοσταλγία!!
Μια νοσταλγία, που όλα τα κάνει να φαίνονται όμορφα, εύκολα και ζηλευτά, για τον απλούστατο λόγο, διότι .... είμαστε τόσο υπερήφανοι, αγαπήσαμε τόσο πολύ, αυτό που κάναμε, που τώρα αρνούμαστε να ξεφύγουμε, να το υποτιμήσουμε , να το πετάξουμε και να το ξεχάσουμε!!
Υποσυνείδητα, αντιλαμβανόμαστε ότι, αν υποτιμήσουμε αυτό που ζήσαμε, τότε απαξιώνουμε την ίδια μας την προσφορά, τον ρόλο μας, μέσα σ’ όλο αυτό που χτίσαμε και αναλώσαμε τη ζωή μας!!...
Και αυτή η ζωή μας .... πάει πέρασε και δεν υπάρχει άλλη!! Δεν έχουμε άλλη ευκαιρία να την ξανα-ζήσουμε!!
Αυτή ήταν Η ΖΩΗ ΜΑΣ, μία και μοναδική, που αξίζει ακριβώς τόσο .... όση και η αξία, όση και η τιμή, που ΕΜΕΙΣ της δίνουμε ….. τώρα στα στερνά μας!! Είναι η ζωή μας, που δεν πρέπει να επιτρέπουμε σε κανένα, να την υποτιμήσει!!
Σίγουρα η ζωή μας στο Πολεμικό Ναυτικό, δεν ήταν εύκολη, «αγγελικά πλασμένη», πάντα ρόδινη και ζηλευτή!! Αντιμετωπίσαμε απάνθρωπη πολλές φορές καταπόνηση, αϋπνία, έκθεση στα στοιχεία της φύσης, σε κινδύνους, κρίσιμες καταστάσεις, αφόρητη ψυχολογική πίεση, συνθήκες δηλαδή, που δύσκολα κάποιοι άλλοι, μπορούν να κατανοήσουν και να μας πιστέψουν!! Σ’ αυτούς τους «άλλους» λοιπόν, όλα αυτά – όλη η ζωή μας, τους φαίνονται σαν όμορφο παραμύθι!! Μια καριέρα εύκολη, χλιδάτη και καλοπληρωμένη!!
Επί 35 – 40 χρόνια, συναντήσαμε και συναναστραφήκαμε πλήθος στρατευμένων αλλά και συναδέλφων, κάθε λογής συμπεριφοράς, εξυπνάδας, συνείδησης, αγωγής, μόρφωσης, ικανότητας και προσφοράς!! Οι μεγάλες απαιτήσεις της δουλειάς μας, η ένταση και η συνεχής πίεση όλων μας, ήταν η καθημερινότητα μας. Μια ιδιόμορφη καθημερινότητα, που είχε επιτυχίες και αποτυχίες, είχε ευχάριστα διαλείμματα διασκέδασης, αλλά και προστριβές, νεύρα και δυσάρεστες καταστάσεις, χαρές και απογοητεύσεις!! Μια ζωή, μονίμως σε κίνηση και σε αναβρασμό …. σαν και τη θάλασσα, που μας έψησε!!
Όμως, πάντα είχαμε συναίσθηση ότι ..... η τύχη μας ήταν κοινή στον αγώνα μας και έτσι, συνεχίζαμε να είμαστε ΕΝΑ πλήρωμα, ΜΙΑ οικογένεια, διότι ….. έτσι είναι η ΜΟΙΡΑ του κάθε Ναυτικού και ειδικά στο Πολεμικό Ναυτικό, των μεγάλων απαιτήσεων!!
Τέτοια συναισθήματα και ανάλογες καταστάσεις «δεσμών», δεν μπορείς να τις αποφύγεις ΠΟΥΘΕΝΑ στην κοινωνία μας, ούτε ακόμα στη δεμένη και στοργική οικογένεια σου, ούτε καν, σ’ ένα ψεύτικο-στημένο ριάλιτι σόου, όσο αγαπημένος, όσο πειθαρχημένος, όσο αφοσιωμένος κι αν είσαι!! Όπου υπάρχουν κοινοί στόχοι και ίδιες ανάγκες, όπου υπάρχουν στενοί δεσμοί ….. πάντα θα υπάρχουν και γκρίνιες, προστριβές και παρεξηγήσεις, ζήλιες και ανταγωνισμοί!! Είμαστε πολλοί και πολύ κοντά μεταξύ μας και …. είμαστε άνθρωποι!!
Το πόσο «ιδιαίτεροι» και προνομιούχοι είμαστε, λόγω ακριβώς αυτής της «Οικογένειας» του Πολεμικού Ναυτικού, που ευτυχίσαμε μέσα της να ανατραφούμε, φαίνεται όχι μόνο, από την απήχηση αποδοχής εμπιστοσύνης, που έχουμε στην Κοινωνία, αλλά κυρίως ….. από το πόσο αισχρά και ύπουλα βαλλόμαστε πανταχόθεν, από διάφορα «Κέντρα», από κάποιες σκοτεινές ιστοσελίδες και εμετικούς δημοσιογραφίσκους, που «εργολαβικά» ανέλαβαν να εκτοξεύουν τόνους λάσπης και αστήρικτων κατηγοριών και κρίσεων, κρίσεων βέβαια για πράγματα, που δεν γνωρίζουν, που δεν βίωσαν και που δεν μπορούν να κατανοήσουν!! Όμως, αυτοί, τη δουλειά τους κάνουν!!
Το άσχημο, το λυπηρό και απογοητευτικό είναι, ότι όλοι αυτοί …. έχουν και αρκετούς «συναδέλφους» δίπλα τους, να εκτελούν το χαμαλίκι τους, να αναπαράγουν και να διαχέουν δηλαδή τη λάσπη τους …. μέσα στις γειτονιές μας, στους χώρους των επαφών και των συζητήσεων μας, αναδημοσιεύοντας τέτοια ανυπόστατα και παραπλανητικά άρθρα τους!!
Αλλά το πιο τραγικό απ’ όλα, είναι ότι σ’ αυτούς τους χαμάληδες των δημοσιογραφίσκων, προστίθενται άθελα ή ηθελημένα και αρκετοί άλλοι «δικοί μας»!! Είναι όλοι αυτοί, που κάθε τόσο και με κάθε αφορμή, δεν χάνουν την ευκαιρία ….. να χύσουν τόνους πικρής χολής, από τα άσχημα και δυσάρεστα βιώματα τους και άφθονο δηλητήριο συσσωρευμένης εμπάθειας …… στους κόλπους της οικογένειας μας, βγάζοντας έξω τα απωθημένα τους!! Να κατηγορήσουν δηλαδή το ΠΝ, με επιλεγμένα άσχημα βιώματα τους!!
Δεν ισχυρίζομαι ότι λένε ψέματα ή ότι έχουν άδικο!! Όμως, τους καλώ να αναλογιστούν, πόσες ήταν οι άσχημες στιγμές τους στο Ναυτικό και πόσες οι καλές!! Γιατί λοιπόν προβάλλουν μόνο τις άσχημες στιγμές τους (και είναι πάντα οι ίδιοι)!? Ήταν άραγε τόσο δυστυχισμένοι, στην 35ετή καριέρα τους, δηλαδή σ’ όλη τους την ζωή!! Έτσι είδαν τη ζωή τους ….. «μαύρη κι άραχνη»!?
Δεν αντιλαμβάνονται ότι έτσι, εμπλουτίζουν το «βρωμοστάσιο» των λασπολόγων, τους δίνουν επιχειρήματα και γίνονται οι αφελείς, αναλώσιμοι στρατιώτες τους!?
Δεν αντιλαμβάνονται ότι έτσι, αποθαρρύνουν και απογοητεύουν τα νεαρά στελέχη του Πολεμικού Ναυτικού, τα οποία ακούγοντας τους, φαντάζονται ….. ένα τόσο δυστυχισμένο μέλλον μπροστά τους!?
Δεν αντιλαμβάνονται ότι έτσι, ένας τρίτος που τους ακούει, διερωτάται εύλογα ….. «και αφού φίλε πέρναγες τόσο άσχημα στο ΠΝ, γιατί δεν τα βρόνταγες κάτω, να απαλλαγείς μια ώρα αρχύτερα»!?
Και σε τελική ανάλυση, τώρα πια, τι προσδοκούν, ποιος είναι ο ΣΚΟΠΟΣ τους!? Μπορεί κάποιος, να τους ξαναδώσει πίσω τη ζωή τους, διορθωμένη και βελτιωμένη!?
Όχι …… αλλά «τα λέμε τα στραβά, μπας και βελτιωθεί η κατάσταση σήμερα», θα ισχυρισθείτε εσείς οι γκρινιάρηδες!!
Και ποιος «καημένε» συνάδελφε, θα σου δώσει σημασία, όταν εσύ ο ίδιος, θεωρείς τον εαυτό σου …. αποτυχημένο, απογοητευμένο και δυστυχισμένο!? Όταν κάθε σου λέξη, δείχνει οργή για το Ναυτικό, εκφράζει μίσος και εμπάθεια για τους συναδέλφους σου!? Ποιος θα σε δει με αξιοπρέπεια και αξιοπιστία, όταν εσύ ο ίδιος, αντί να επιδιώκεις το σεβασμό όλων τους, εσύ εκλιπαρείς τον οίκτο και τη συμπόνια τους και συνεχώς προβάλλεσαι …. ως «το θύμα», αυτό το παραμελημένο, το αδικημένο και καταπιεσμένο πρώην στέλεχος του Πολεμικού Ναυτικού!?
Ικανοποιείσαι να σε χαρακτηρίζουν κακόμοιρο!?
Σ’ αρέσει να σε λυπούνται!?
Εμένα ΟΧΙ !! Διότι ο μακαρίτης ο πατέρας μου, μου έμαθε ότι: «καλύτερα να σε ζηλεύουνε, παρά να σε λυπούνται, γιέ μου»!!
Εγώ λοιπόν …… εγώ ΠΕΡΑΣΑ ΩΡΑΙΑ στο Πολεμικό Ναυτικό και πραγματικά λυπάμαι, όλους αυτούς τους «δυστυχισμένους συναδέλφους-θύματα», που τόσο πολύ …. τους ΕΒΛΕΠΑ να «υποφέρουν» και να μη το ομολογούν (τότε που έπρεπε)!!
Όλους, μας ακολουθούν τα χνάρια μας !!!
Του Υποναύαρχου ε.α Κωνσταντίνου Βουλγαράκη ΠΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου