Είναι ζήτημα εάν στην παγκόσμια ιστορία του πολεμικού ναυτικού θα μπορούσαμε να συναντήσουμε άλλο πολεμικό πλοίο που να συνδέθηκε για σχεδόν μισό αιώνα με την ιστορία και τα πεπρωμένα ενός έθνους. Το Θωρηκτό «Αβέρωφ», μοναδική ίσως εξαίρεση, μαζί με την προσωπικότητα και το πατριωτικό ήθος του Ναυάρχου Παύλου Κουντουριώτη, συνέδεσε άρρηκτα το όνομά του με την διαμόρφωση ιστορικών γεγονότων εθνικής εμβέλειας χωρίς ουδέποτε να γνωρίσει την ήττα και την ατίμωση!
«Με την δύναμιν του Θεού και τας ευχάς του Βασιλέως μας και εν ονόματι του Δικαίου πλέω μεθ’ ορμής ακαθέκτου και με πεποίθησιν προς την νίκην εναντίον του εχθρού του Γένους»
Κουντουριώτης Παῦλος
Το πλοίο καθελκύστηκε στις 12 Μαρτίου 1910, και μετά από δοκιμές διάρκειας ενός έτους παραλήφθηκε στις 16 Μαΐου του 1911 οπότε και απέπλευσε με κυβερνήτη τον πλοίαρχο Ι. Δαμιανό για την Αγγλία προκειμένου να λάβει μέρος στις εορτές στέψης του Βασιλιά Γεωργίου Ε' στο Spithead, αλλά και για να εφοδιασθεί με πυρομαχικά. Κατά την εκεί μεθόρμιση στις 19 Ιουνίου προσάραξε σε ύφαλο και χρειάστηκε να δεξαμενιστεί. Τότε σημειώθηκαν κάποια επεισόδια απειθαρχίας οπότε λίγες μέρες μετά, στις 8 Ιουλίου, ο κυβερνήτης αντικαταστάθηκε από τον Πλοίαρχο Παύλο Κουντουριώτη, που πέτυχε την αποκατάσταση της τάξης και τη μέγιστη απόδοση του πλοίου.
Στις 20 Αυγούστου απέπλευσε από την Αγγλία και την 1η Σεπτεμβρίου 1911 κατέπλευσε στο Φάληρο μέσα σε μια φρενήρη υποδοχή που του επιφύλαξαν όλα τα πλωτά μέσα της περιοχής που ήταν κατάμεστα κόσμου.
Ο "Αβέρωφ" ήταν εκείνη την εποχή το πιο σύγχρονο και ισχυρό πλοίο στην Aνατολική Μεσόγειο και ιδιαίτερα στο Αιγαίο.
Εἶναι κάποια πράγματα τὰ ὁποῖα χάνουν πολὺ καὶ ὃταν λέγονται καὶ ὃταν γράφονται, σχετικὰ μὲ ὃσα συνέβαιναν μὲ τὸ «Ἀβέρωφ», κάθε φορὰ ποὺ πήγαινε σὲ Ἑλληνικὸ νησί. Οἱ ναῦτες διηγοῦνται συγκινητικὰ ἐπεισόδια ἀπὸ τὰ ταξείδια ποὺ ἒκαναν στὴν Χῖο, τὴν Μυτιλήνη, στὴν Καβάλα καὶ σὲ νησιὰ, μετὰ τὶς ναυμαχίες.
«Ὃταν τὸ Ἀβέρωφ προσωρμίζετο εἰς τὸν λιμένα, πλῆθος λέμβων γεμάτων ἀπὸ ἂνδρας καὶ γυναῖκας καὶ γέρους καὶ μικρὰ παιδιὰ καὶ μικρὰ κορίτσια ἒσπευδον νὰ τὸ περικυκλώσουν. Πολλάκις παρ’ ὀλίγον νὰ συμβοῦν δυστυχήματα λόγῳ τοῦ ἀσυγκρατήτου τῶν ἐπισκεπτῶν.
Ἀπὸ τῇς βάρκες ἐπηδοῦσαν εἰς τῇς σκάλες μὲ κίνδυνον νὰ πέσουν εἰς τὴν θάλασσαν· ἂλλοι πάλιν δὲν εἶχον τὴν ὑπομονὴν νὰ περιμένουν σειρὰν καὶ προσπαθοῦσαν νὰ ἀναρριχηθοῦν ἀπὸ τὰ πλάγια, φωνάζοντες, ζητωκραυγάζοντες, χειροκροτοῦντες.
Ἒξαλλοι ὃλοι καὶ μεθυσμένοι ἀπὸ τὸν σφοδρότατον ἐνθουσιασμόν, ὃταν ἒφθαναν κοντά, ἒσκυβαν καὶ τὸν φιλοῦσαν καὶ τὸν ἐπροσκυνοῦσαν μὲ δάκρυα εἰς τὰ μάτια, ἀρνούμενοι νὰ φύγουν ὃταν τὸ πλοῖον ἡτοιμάζετο ν΄ἀποπλεύσῃ. Οἱ περισσότεροι ἐμάζευαν μέσα εἰς τὰ μαντήλια των μπογιὲς ἀπὸ τὸ τρισένδοξον καράβι.
«Θὰ τῇς κάμωμεν φυλαχτό,» ἒλεγαν, «καὶ θὰ τὰ ἒχωμεν πάντα στὸ λαιμό μας…»
Πηγή: averof.mil.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου