Ο κυβερνήτης σ΄ ένα πλοίο είναι ο “Θεός” .Που συχνά καλείται να πάρει αποφάσεις που θα κρίνουν ανθρώπινες ζωές.Δεν είναι υπερβολή. Ένα κείμενο του ναύαρχου Κωστή Γκορτζή που εκτός από κύματα και ελικόπτερα “κουμαντάρει” πολύ καλά και τη πένα περιγράφει αυτή την αλήθεια.
Το κείμενο από την προσωπική του σελίδα,το klafsigelos.wordpress.com:
Μεταμεσήμερο. Από τις μέρες που ο Νοτιάς γκριζάρει το γύρω σύμπαν, ο ουρανός ενώνεται με τη θάλασσα και δεν βλέπεις ούτε τον κάβο Μαλιά στα 5 μίλια αριστερά σου.
10 μποφώρ, τα κύματα βασανίζουν το καλοτάξιδο σκαρί που σπαρταράει στην κορυφή τους, οι λαμαρίνες τρίζουν και ο Κυβερνήτης …απολαμβάνει, καθισμένος στην πολυθρόνα του δεξιά μέσα στη Γέφυρα, το καμάρι του να αντιστέκεται στα στοιχειά της Φύσης…
Έτσι έμαθε από τον πρώτο καπετάνιο του, να απολαμβάνει τα δύσκολα…
Να σου και ο Πρώτος μηχανικός στη Γέφυρα. «Όπα, αυτά δεν είναι καλά μαντάτα» σκέφτεται. Δεν ανεβαίνει συχνά ο Πρώτος στη Γέφυρα… Που σκύβει στο αυτί του Κυβερνήτη και ψιθυρίζει «Κύριε Κυβερνήτα, έχουμε κρακ (ρωγμή) στη βάση του κύριου ατμαγωγού από το καζάνι…»
Ο ατμός στον κύριο ατμαγωγό είναι υπό συνεχή πίεση 1200+psi, πιθανή θραύση του έχει καταστροφικές συνέπειες για το πλοίο και το προσωπικό, το πλοίο λυγίζει και τρέμει στην πάλη του με τον Νοτιά, ο κίνδυνος άμεσος και θανατηφόρος.
«Απολαμβάνεις, ε;» αυτοεπιπλήτετται ο Κυβερνήτης. «Φά’τα τώρα!»
Το πλοίο αξίας δισεκατομμυρίων, 360 νοματαίοι ανεκτίμητης αξίας, περιμένει την δική σου απόφαση. Δεν υπάρχει άλλος πάνω από εσένα στον μανιασμένο Κάβο Μαλιά να αποφασίσει.
«Παναγιώτη…» λέει στον πρώτο «αν σβήσουμε και μείνουμε με έναν άξονα και πάθει κάτι ο άλλος, θα βρεθούμε ξεπεσμένοι στη …Λιβύη. Αν συνεχίσουμε με δύο και σκάσει ο ατμαγωγός, το πλοίο και δεν ξέρω πόσοι από τον κόσμο του θα βρεθούμε στον πάτο του Αιγαίου. Τι λες να κάνουμε κράτει τον έναν άξονα χωρίς να σβήσουμε το καζάνι και να πάμε έτσι στον Ναύσταθμο;»
«Συμφωνώ, λέει ο Πρώτος» και δίνει τις οδηγίες από το τηλέφωνο στο Κέντρο Προώσεως. Στέκεται δίπλα στον Κυβερνήτη, με το Τηλέφωνο στο αυτί και το τσιγάρο στο στόμα σκουπίζοντας που και που το μέτωπό του.
Από το απόγευμα μέχρι τις τρείς το πρωί που δέσαμε στον Ναύσταθμο με έναν άξονα και χωρίς ρυμουλκά -έτσι για το ηθικό μας-, πρέπει να κάπνισε τρία πακέτα τουλάχιστον για να δείχνει ψύχραιμος… Το ίδιο και ο Κυβερνήτης. «Εξωτερικά» ατάραχος, να πετάει και κανένα ανέκδοτο ελαφρύνοντας την ένταση του Πρώτου…Δεν επιτρέπεται η εσωτερική ανησυχία σου να εξωτερικεύεται γιατί το πλήρωμα πρέπει να πιστεύει σε εσένα και στο πλοίο, να εξακολουθεί εν ηρεμία να ασκεί τα καθήκοντά του.
Ανακούφιση. Τα καζάνια έσβησαν, τα Σήματα βλάβης εκπέμφθηκαν εδώ και ώρες, ας την πέσουμε σε ύπνο βαθύ, λυτρωτικό, για λίγες ώρες.
«Τα καταφέραμε» μονολόγησα στον καθρέφτη στο πρωινό ξύρισμα. και τότε είδα για πρώτη φορά τους κροτάφους μου γκρίζους… Σαν τον χθεσινό κωλονοτιά…
Πηγή: www.militaire.gr
klafsigelos.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου