Ένας ναύτης που μόλις απολύθηκε γράφει για τη θητεία του σε πολεμικό πλοίο και επισημαίνει τα “στραβά και τ΄ ανάποδα” που κατά τη γνώμη του αντιμετώπισε.Είναι καλό να διαβάσουμε τι γράφει ,να ακούσουμε τι λέει και κυρίως όσοι έχουν την ευθύνη διοίκησης και διαχείρισης προσωπικού να ασχοληθούν και να διορθώσουν ότι πρέπει και ότι μπορούν.
Δεν μπορεί να έχουν σ΄ όλα άδικο οι στρατεύσιμοι,ούτε μπορούμε να απορρίπτουμε με ευκολία όσα καταγγέλουν κρίνοντάς τα εκ των προτέρων αναξιόπιστα.
Το κείμενο του ναύτη έχει ανέβει στο facebook.:
Σήμερα έφτασε επίσημα στο τέλος μια αναγκαστική υποχρέωση που είχα και έκλεισε ένας λογαριασμός με την μητέρα πατρίδα….. Θα ήθελα να κάνω έναν απολογισμό. Όχι ότι έχει ουσία απλά έτσι για εμένα, χωρίς να έχω να κερδίσω κάτι, απλά επειδή κάποια πράγματα μου φάνηκαν κάπως. Θα ήθελα να εξαιρέσω σε όσα καταγράψω τον πρώην Κυβερνήτη, τoν τωρινό Ύπαρχο και τον τωρινό Οπλονόμο (και δυο τρία ακόμα άτομα) του πλοίου (δεν χρειάζεται να αναφέρω το όνομά τους). Θα συμφωνήσω ότι πέρασε και έπρεπε να μην ασχολούμαι, ότι στρατός/ναυτικό είναι, έτσι λειτουργούν ΑΛΛΑ….. ΟΧΙ, σε αυτό που θα αναφέρω. Αυτό αποτελεί δικαίωμα….
Το καλοκαίρι του 2015 (Ιούνιος) απευθύνομαι στους υπεύθυνους για να μου χορηγηθεί φοιτητική άδεια, την οποία δικαιούται κάθε στρατεύσιμος φοιτητής ΕΚΤΟΣ αν βρίσκεται στο πολεμικό πλοίο ονόματι Φ/Γ Θεμιστοκλής, και τα συγκεκριμένα άτομα στα οποία απευθύνθηκα είναι μια τριανδρία (για όσους ξέρουν από εκεί μέσα, ο πρώην οπλονόμος, ο πρώην Αξιωματικός Γ/Ε – ο ΟΥΚάς και ο πρώην κανονικός Ύπαρχος), μια σκοτεινή ομάδα που ρύθμιζε και “μαγείρευε” μόνη της τα πράγματα. Ταυτόχρονα με το αίτημά μου, το πλοίο άρχισε να πηγαίνει ξανά ταξίδια. Μου είπαν ότι εφόσον το πλοίο πάει ταξίδια δεν μπορείς να πάρεις φοιτητική άδεια, θα χρεωθείς κανονική, γιατί μπορεί να σου συμβεί οτιδήποτε να είμαστε καλυμμένοι. Λέω εντάξει, θα είναι τυπικό και θα ισχύει η φοιτητική άδεια. Σαν μαλάκας, δέχτηκα….. Το αποτέλεσμα, μου δίνουν 15 μέρες ΚΑΝΟΝΙΚΗ άδεια για φοιτητική, το πλοίο φεύγει για ταξίδι και εγώ νόμιζα ότι θα είχα φοιτητική άδεια. Επιστρέφοντας μαθαίνω ότι μου έχουν μείνει μόνο 3 από τις 18 ημέρες κανονικής άδειας που δικαιούται ένας 12μηνος ναύτης (+ 18 ειδικές, που στο τέλος μάθαμε ότι ήταν οι τυχόν μέρες αναρρωτικής άδειας). Καταλαβαίνετε πως ένιωθα με ένα διάστημα μπροστά μου επτά μηνών (!!!!) με ΜΟΝΟ 3 μέρες άδειας!!!!! Τι να έκανα; Τι μπορούσα να κάνω ως ο τελευταίος τροχός της αμάξης; Θα έβρισκα δίκιο; ΠΟΤΕ!!! Το ίδιο συνέβη και το Σεπτέμβρη (στην εξεταστική Σεπτεμβρίου), πάλι το πλοίο έφευγε για ταξίδι. Έτσι το πήρα απόφαση ότι πρέπει να κάνω ότι μπορούσα στο να είμαι καλός και υπάκουος, μπας και καταφέρω κάτι…. Αλλά τίποτα!!! Ας αφήσω το ένα αρνητικό και ας πάω σε ένα άλλο…..
Ανέφερα αρκετές φορές το θέμα «λογοκρισία». Ας το αναλύσω! Αρκετές φορές ανέβαζα στάτους και φωτογραφίες με σκωπτικά και δηκτικά σχόλια….. ήταν μια τακτική μου για να απαλύνω τα νεύρα μου. Όμως κάποια στιγμή σε κάτι ανούσιο, μια σημαιοφόρος (μια έχουμε εκεί μέσα) θεώρησε ότι έβρισα γράφοντας («άρχισα τις ευχές») για ένα περιστατικό και ότι έδωσα απόρρητες πληροφορίες λέγοντας ότι με πήραν τηλέφωνο από το πλοίο και ότι μου είπαν επειδή ήθελαν την επόμενη μέρα να μπούμε νωρίτερα. Επ’ ευκαιρίας να πω για τους απόφοιτους της Σχολής Δοκίμων (δεν θα το δουν αλλά να ξέρετε εσείς που θα το διαβάσετε) να μην είναι τόσο έτοιμοι στο να δίνουν εντολές και διαταγές επειδή έτσι τους έχουν πει, επειδή φοράνε ένα σηματάκι στο ρούχο τους….. Τα ράσα δεν κάνουν τον παπά! Ο βαθμός έρχεται και παρέρχεται, το βασικό είναι να είμαστε άνθρωποι. Το να απειληθώ να με γράψει ποινολόγιο επειδή έκανα ένα σχόλιο στο fb δεν μου λέει κάτι, δεν θα μπορούσε να το τεκμηρίωνε, δεν θα έστεκε. Δεν θα μου μάθει εκείνη εμένα θέματα περί λογοκρισίας, φοιτητής ιστορίας είμαι γνωρίζω καλύτερα.
Aυτά ήταν για εμένα τα δυο μεγάλα αρνητικά θέματα εκεί μέσα. Το θέμα της άδειας (μου έδωσαν τιμητικά είκοσι μέρες – πήρα και τις τρεις τελευταίες τον Φεβρουάριο για να δώσω ένα μόνο μάθημα – ευχαριστώ δεν είπα δεν ήμουν μαλάκας να χάσω όλη την άδειά μου για την εξεταστική) και γενικότερα ο σεβασμός στην αξιοπρέπεια του ανθρώπου (το άνωθεν περιστατικό ήταν μεμονωμένο, αλλά δεν ήθελα να το αφήσω ασχολίαστο).
Θέλω να κλείσω με κάτι αρκετά σημαντικό. Εκεί μέσα γνώρισα και γνωρίζει κάποιος κάθε λογής ανθρώπους, καλούς, κακούς, σκατόψυχους, ανθρώπους με διάθεση να σε βοηθήσουν να νιώσεις καλύτερα με αυτή την υποχρέωση που έχεις και το αντίθετο…… Οι αρνητικά διακείμενοι (οι προαναφερόμενοι σκατόψυχοι) προς άτομα που είναι μικρής διάρκειας εκεί μέσα στον Καιάδα (ειλικρινά όμως). Πέρα από την τόση μαυρίλα, υπήρχε και ένα άτομο, με το οποίο είπαμε πολλά, βοήθησε ο ένας τον άλλον να περάσει αυτή η υποχρέωση πιο όμορφα. Δυο χαρακτήρες που δεν ξέραμε τι κοινό είχαμε και αν είχαμε αρχικά αλλά που ήταν ο μόνος που μπορούσε να ανεχτεί τις περιέργειές μου εκεί μέσα και να μου λέει: μην τους δίνεις σημασία γράφ’ τους (ξέρετε που .!.)……
Το μόνο καλό εκεί μέσα ήταν ότι η Φ/Γ Θεμιστοκλής που χάρισε ένα ΦΙΛΟ, έναν πραγματικό φίλο, που πολλοί δεν έβλεπαν ότι ήταν καλός επειδή απλά δεν τους έκανε τα χατίρια και τις εντολές, επειδή δεν ήθελε να είναι υπάκουος και υποχείριο όπως αναγκάστηκα να γίνω εγώ. Panos έτι μία φορά σε ευχαριστώ για όλα!!!! Ήθελα να το ανέφερα στην αρχή αλλά προτίμησα να τελειώσω αισιόδοξα.
Όλο αυτό το έπραξα για να πω σε μελλοντικούς υπερασπιστές της πατρίδας ότι όπου και αν βρεθούν να υπηρετήσουν την πατρίδα, έχουν κάποια ουσιώδη δικαιώματα. Να τα διεκδικήσετε. Εκεί που σταματά η λογική, ξεκινά ο στρατός
Υ.Γ. Μην πείτε τι είναι αυτά που γράφω, κατέβασε το ποστ, δεν έχω βρίσει και προσβάλλει κανέναν, έχω αναφέρει όλα τα γεγονότα ΟΠΩΣ έγιναν, δεν έβρισα κανέναν, μόνο εμένα είπα «μαλάκα» δυο φορές (τρίτη με αυτήν)……
Φωτογραφία άρθρου: Νίκος Παναγιωτόπουλος
Πηγή: www.pentapostagma.gr/
www.militaire.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου