"Έφυγε" ο μάχιμος πλωτάρχης Αναστασιος Μπουρνιάς.

Ο πλωτάρχης του ΠΝ που συμμετείχε στην απόβαση της Σικελίας  στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, “έφυγε”. Ο θάνατος του πλωτάρχη Αναστασίου Μπουρνιά έχει συγκλονίσει όσους τον γνώρισαν και τον έζησαν. 

Η είδηση για το θάνατό του δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΞΙΦΙΑΣ.

Το παρακάτω κείμενο περιλαμβάνει τον σύντομο επι­κήδειο λόγο, που εκφώνησε στην εκκλησία του προφήτη Ηλία Αγ. Παρασκευής, ο Επίτιμος
Οικονομικός Επιθεωρητής Αντιναύαρχος (ο) ε.α. Σταματης Λευθεριωτης
Π.Ν.


ΑΝΤΙΟ ΦΙΛΕ

Στην περίπτωση του πλωτάρχη Αναστασίου Μπουρνιά, τα πολλά και πομπώδη λόγια περισσεύουν, όχι βέβαια γιατί δεν τα αξίζει, αλλά γιατί τα όποια λογοτεχνικά εφευρήματα είναι φτωχά μπροστά στα κατορθώματά του και στην στάση ζωής, που επί ενενήντα και πλέον χρόνια ως άνθρωπος κρά­τησε! Δωδεκάχρονο παιδί κατατάχτηκε στο Πολεμικό Ναυτικό και πριν προλάβει να ανδρωθεί, τον πρόλαβε ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος. Έτσι, δεκαπεντάχρονος βρέθηκε να μάχεται πάνω στα πολεμικά πλοία, την ώρα που οι άλλοι συνομήλικοί του, πήγαιναν σχολείο και έπαιζαν αμέριμνοι στις γειτονιές! Όταν η Γερμανική μπότα καταπλάκωσε την Ελλάδα, ο Τάσος ακολούθησε τον στόλο στην Μέση Ανατολή και συνέχισε να μάχεται κατά του φασισμού, που απειλούσε ολόκληρο τον κόσμο.

Δημοκρατικός από τα γεννοφάσκια του, φιλελεύθερος, έντονα συναισθηματικός και υπερβολικά φιλάνθρωπος, εύ- ρισκε τότε νόημα στον αγώνα του και παρ' όλη την χαλεπότητα των καιρών και τις μύριες όσες δυσκολίες, ένιωθε ευτυχισμένος. Έλαβε ενεργό μέρος στην απόβαση της Σικελίας, που μαζί με την απόβαση στην Νορμανδία, αποτέλεσαν την αρχή του τέλους για τον άξονα! Εκείνο όμως που ο ένθερμος πολεμιστής δεν μπορούσε να προβλέψει ήταν, ότι η μετα­πολεμική πατρίδα του, για
λόγους πολιτικών σκοπιμοτήτων, που εκπήγαζαν από τις σφαίρες επιρροής και τις νέες συμμαχίες, θα έπαιρνε τελικά ένα τόσο ανελεύθερο χρώμα και θα πρόδιδε την ίδια την ουσία του αγώνα, που πριν από λίγο τελείωσε! Δεν μπορούσε να φανταστεί, ότι η ένδοξη Ελλάδα, που κάποτε γέννησε Θεούς και ήρωες θα μεταβάλ­λονταν σε Κρόνο, που τρωει τα ίδια τα παιδιά του! Έτσι, το 1948, μαζί με πάνω από εκατό άλλους συντρόφους παραπέμφθηκε, για τις δημοκρατικές ιδέες του, σε δίκη, ενώπιον του
Στρατοδικείου και καταδικάστηκε σε θάνατο με ψήφους τρεις υπέρ και δύο κατά.

Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου πατώντας εδώ

Πηγή: www.onalert.gr/