Εδώ και αρκετά χρόνια οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ελλάδας στηρίζονται σε σημαντικό βαθμό σε στελέχη, τα οποία λαμβάνουν αμοιβή για την παροχή των στρατιωτικών τους υπηρεσιών, είναι δηλαδή επαγγελματίες οπλίτες.Ο θεσμός αυτός έχει προσφέρει πολλά στο αξιόμαχο των Ενόπλων Δυνάμεων και όλοι αναγνωρίζουν την συνεισφορά του.
Ο επαγγελματισμός των στελεχών έχει αποδειχθεί πολλές φορές και μάλιστα υπό το πρίσμα της οικονομικής κρίσης έχουν αποδείξει την ανιδιοτέλεια και την αγάπη τους για το λειτούργημα, που επιτελούν. Στόχος ενός πετυχημένου θεσμού είναι να βελτιώνει τα αδύνατα σημεία του, προκειμένου να είναι περισσότερο αποδοτικός. Γι’ αυτό θα πρέπει να εξετάσουμε ποια σημεία χρίζουν προσοχής.
Ο θεσμός των επαγγελματιών οπλιτών δημιουργήθηκε για να καλύπτονται ανάγκες, τις οποίες λόγω της εξέλιξης της τεχνολογίας δεν μπορούσε να καλύψει ένας κοινός κληρωτός στρατεύσιμος (χειριστές ραντάρ, οπλικών συστημάτων κλπ).
Ωστόσο, σε πολλές περιπτώσεις χρησιμοποιούνται επαγγελματίες οπλίτες για την κάλυψη θέσεων, οι οποίες δεν απαιτούν τις ειδικές δεξιότητες ενός επαγγελματία οπλίτη, όπως για παράδειγμα γραφείς ή οδηγοί. Επίσης, πολλοί επαγγελματίες οπλίτες χρησιμοποιούνται σε θέσεις, που είναι κατώτερες των γνώσεων τους, δηλαδή σε θέσεις, όπου κάνουν πάρεργο. Αυτή η κατάσταση υποβαθμίζει το ρόλο του επαγγελματία οπλίτη και επιφέρει αρνητικές συνέπειες τόσο στον ίδιο, όσο και στο στράτευμα. Οι συνέπειες αυτές είναι δύο κατηγοριών. Η πρώτη κατηγορία είναι η πτώση του ηθικού του στελέχους, καθώς διαπιστώνει ότι απασχολείται σε θέση διαφορετική από αυτή για την οποία εκπαιδεύτηκε. Αυτό οδηγεί σε μείωση της διάθεσης για αποδοτική εργασία.
Η δεύτερη κατηγορία έχει να κάνει με την οικονομική ζημία, που προκαλείται στις Ένοπλες Δυνάμεις. Ένας επαγγελματίας οπλίτης κοστίζει, όπως είναι λογικό, περισσότερο από ένα κοινό στρατεύσιμο, καθώς εκτός από τις μισθολογικές προαγωγές, την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη του ίδιου και της οικογένειας του, πρέπει να καλυφθεί η σύνταξη και το εφάπαξ του. Συνεπώς, είναι πολυτέλεια για το στράτευμα να χρησιμοποιεί επαγγελματίες οπλίτες, που έχουν συγκεκριμένες δεξιότητες, σε θέσεις κατώτερες των δεξιοτήτων αυτών. Ωστόσο, το πρόβλημα δεν σταματά εκεί.
Πολλές από τις ειδικότητες των επαγγελματιών οπλιτών μπορούν να καλυφθούν από κληρωτούς και έτσι να εξοικονομούνται πόροι. Είναι εντελώς ανορθολογικό να προσλαμβάνεις επαγγελματίες σε θέσεις που δεν απαιτείται. Όπως γίνεται αντιληπτό, τα ερωτήματα που προκύπτουν για το πώς φτάσαμε σε όλες αυτές τις δυσχέρειες στη λειτουργία του θεσμού των επαγγελματιών, είναι πολλά. Λύσεις, όπως πάντα, υπάρχουν.
Θα πρέπει άμεσα να αναθεωρηθούν οι θέσεις που απαιτείται να καλύπτονται από επαγγελματίες οπλίτες και να διασφαλισθεί, ότι όσοι προσλαμβάνονται θα απασχολούνται στην ειδικότητα τους και όχι σε άλλες άσχετες θέσεις. Επίσης, θα πρέπει να αναθεωρηθεί η χρονική διάρκεια παραμονής τους στο στράτευμα καθώς και η βαθμολογική τους εξέλιξη. Μπορεί ένας επαγγελματίας οπλίτης να αντέξει να έχει ένα ιδιαίτερα χαμηλό βαθμό στην ιεραρχία, με όλες τις δυσκολίες που αυτό συνεπάγεται, για πολλά έτη;
Αυτό μας φέρνει στο μυαλό το δίλημμα, αν θα πρέπει να μονιμοποιούνται όλοι ή μόνο κάποιοι. Και όσοι μονιμοποιούνται θα πρέπει να έχουν ταχύτερη βαθμολογική εξέλιξη ή θα πρέπει να παραμένουν σε χαμηλό βαθμό; Όλα αυτά είναι ερωτήματα, που ψάχνουν επιτακτικές απαντήσεις. Αν δεν δοθούν οι απαντήσεις αυτές, τότε ο επιτυχημένος θεσμός των επαγγελματιών οπλιτών θα παρουσιάζει συνεχώς μεγαλύτερα προβλήματα και τελικώς θα απαξιωθεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου