"Φωτιές" άναψε ένα δημοσίευμα κυριακάτικης εφημερίδας για το πρόγραμμα επανεργοποίησης των αεροσκαφών ναυτικής συνεργασίας P 3 Orion.Το δημοσίευμα στηρίχθηκε σε επιστολή της κατασκευάστριας εταιρείας Lockheed Martin ,στην οποία εκφράζονταν ερωτήματα σχετικά με την αποδοτικότητα που θα είχε ένας πιθανός εκσυγχρονισμός των αεροσκαφών P3B που έχει το ΠΝ. Το 2013 ήταν ακόμη “ζωντανό “ το σενάριο απόκτησης μεταχειρισμένων P3C .Το οποίο όμως δεν προέκυψε,γιατί οι αμερικανοί δεν είχαν να παραχωρήσουν αεροπλάνα.
Προέκυψε όμως νέα επιστολή της Lockheed Martin με ημερομηνία 19 Νοεμβρίου 2013 την οποία αποκαλύπτει το Onalert.gr και η οποία αποτελεί το τελευταίο κομμάτι του παζλ που διαμορφώνει μια τελείως διαφορετική εικόνα απ΄ αυτή που επιχειρείται να παρουσιαστεί για το πρόγραμμα επανεργοποίησης. Και εξηγεί γιατί δεν υπήρχε δυνατότητα απόκτησης P3C και επιλέχθηκε από το ΠΝ η επανεργοποίηση των P3B.
Η επιστολή και αμέσως μετά όλο το ιστορικό του προογράμματος το οποίο στο ΠΝ χαρακτηρίζουν μονόδρομο:
Το ιστορικό του προγράμματος όπως περιγράφονται από πηγές του ΠΝ:
Η Lockheed Martin το 2008, κατόπιν ανάλογης απαίτησης του ΠΝ, προχώρησε σε μια συνολική εκτίμηση της πτητικής κατάστασης των αεροσκαφών P-3B του ΠΝ και υπέβαλε μια αρχική πρόταση για την επέκταση του ορίου ζωής των για 15.000 ώρες πτήσης, μέσω του προγράμματος MLU, με ταυτόχρονη αναβάθμιση συγκεκριμένων συστημάτων τους. Η συγκεκριμένη πρόταση δεν έγινε δεκτή αφού τότε, προτιμήθηκε η καθήλωσή τους και το ΠΝ προκήρυξε διαγωνισμό για την απόκτηση νέου Α/Φ.
• Η Lockheed Martin την άνοιξη του 2010 υπέβαλε μια νέα πρόταση για την εφαρμογή του προγράμματος MLU σε αεροσκάφη P-3C του USN που θα παραχωρούνταν ως EDA στο ΠΝ. Την συγκεκριμένη χρονική περίοδο το USN διέθετε έναν μικρό αριθμό αεροσκαφών στα οποία θα ήταν δυνατή η εφαρμογή του προγράμματος MLU. Τα συγκεκριμένα αεροσκάφη τελικά είτε παραχωρήθηκαν σε άλλους χρήστες ή αποθηκεύθηκαν στην Davis Monthan AFB αφού πρώτα πραγματοποιήθηκε αποψίλωση των περισσότερων συστημάτων τους.
• Το 2013 το ΠΝ συνέχιζε να επιθυμεί την απόκτηση Α/Φ P-3C ως EDA από το USN και μάλιστα είχε αποστείλει σχετικό αίτημα δύο φορές με σκοπό την άμεση ένταξή των στο ΠΝ από πτήσιμα αεροσκάφη P-3C (γνωστό ως Hot transfer).
• Η επιστολή του Μαΐου του 2013 είχε ως σκοπό να ενημερώσει το ΠΝ ότι η επιλογή hot transfer ήταν η πλέον κατάλληλη και ενδεδειγμένη έναντι της λύσης των P-3B, τα οποία λόγω της καθήλωσής τους για χρόνια θα απαιτούσε μεγαλύτερη προσπάθεια και κόστος. Είναι απόλυτα λογικό η χρήση Α/Φ σε πτήσιμη κατάσταση σε σχέση με τα P-3B να είναι πιο οικονομική και ταχύτερη στην υλοποίηση της.
• Περαιτέρω συζητήσεις με το USN το καλοκαίρι του 2013 κατέληξαν ότι το USN λόγω δικών του ανελαστικών επιχειρησιακών απαιτήσεων (γεγονός που δείχνει και την επιχειρησιακή αξία των Α/Φ P-3) δεν θα μπορούσε να ικανοποιήσει το ΠΝ με παροχή πτήσιμων Α/Φ. Έτσι τον Οκτώβριο του 2013, το USN ενημέρωσε το ΠΝ ότι δεν υπάρχουν διαθέσιμα προς παραχώρηση αεροσκάφη P-3C πριν το τέλος του 2016, ενώ ένας μικρός αριθμός αεροσκαφών θα είναι διαθέσιμος προς παραχώρηση (ως EDA) την διετία 2014-15, τα οποία όμως θα είναι εκπαιδευτικά αεροσκάφη με υψηλούς κύκλους κόπωσης και χωρίς να διαθέτουν τακτικό σύστημα.
• Λόγω αυτών των εξελίξεων η Lockheed Martin, με δικά της έξοδα, επανεκτίμησε την κατάσταση των Α/Φ P-3B, και τα συνέκρινε με τα καταπονημένα P-3C του USN. Τον Νοέμβριο του 2013, μετά την ολοκλήρωση των μελετών απέστειλε νέα επιστολή στο ΠΝ όπου και εξηγούσε τα νέα δεδομένα (δηλ. ότι τα P-3B του ΠΝ ήταν σε καλύτερη κατάσταση από τα P-3C του USN), ενώ συγχρόνως παρέθετε μια συνοπτική δομή του προγράμματος με όλες τις εργασίες αποκατάστασης των Α/Φ να πραγματοποιούνται στη χώρα, Κάτι που δεν ήταν εφικτό στην περίπτωση των Α/Φ P-3C, όπου όλες οι εργασίες θα πραγματοποιούνταν στις ΗΠΑ.
• Η νέα λύση παρουσιάσθηκε επίσης λεπτομερώς στο ΠΝ και δόθηκαν όλα τα απαραίτητα τεχνικά στοιχεία, προκειμένου το ΠΝ να προχωρήσει στην δική του εσωτερική αξιολόγηση για μια ακόμα φορά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου