Το οφείλω, στη μνήμη της!
Έχω υπηρετήσει σε έξι (6) διαφορετικών τύπων Πολεμικά Πλοία, που το καθένα τους, έχει το δικό του ξεχωριστό συμβολισμό στη σκέψη μου, στη διαδρομή μου, έχει τη δική του παρακαταθήκη. Με όλα αυτά τα πλοία, «δέθηκα» και τα αγάπησα, το καθένα για διαφορετικό λόγο.
Ένα όμως ξεχωρίζει, γιατί ... αυτό το «γέννησα», το έπλασα και το καμάρωσα να διαπρέπει στο Αιγαίο.
Ήταν μια Φρεγάτα τύπου Knox, η Φ/Γ ΘΡΑΚΗ (F457). Το 1992 ως Ύπαρχος, παραλάβαμε το πλοίο αυτό από το Newport των ΗΠΑ (πρώην USS TRIPPE 1075), σπάζοντας όλα τα ρεκόρ αποστολής, για παραλαβή πλοίου. Μέσα σε μόλις 90 μέρες, εκπαιδευτήκαμε σ' ένα τελείως άγνωστο και ιδιόμορφο τύπο πλοίου, συντονιστήκαμε, ελεγχθήκαμε για τη Μαχητική μας Ικανότητα στο Guadanamo και το φέραμε ασφαλές και επιχειρησιακά έτοιμο στην Ελλάδα.
Η Φ/Γ ΘΡΑΚΗ, ήταν ένα πανίσχυρο καθαρά Ανθυποβρυχιακό πλοίο, ένας πραγματικός κυνηγός «εξολοθρευτής» των Υ/Β (υποβρυχίων). Απ' τις πρώτες ασκήσεις που λάβαμε μέρος, προκαλέσαμε έκπληξη, σε βαθμό σύγχυσης και πανικού των Υποβρυχίων και βέβαια ενθουσιασμού στα επιτελεία. Το πλοίο μας ήταν παντελώς αθόρυβο, δεν μπορούσε να εντοπιστεί από τα Υ/Β, είχε πολλαπλά και τελείως πρωτοποριακά συστήματα «παθητικού» και «ενεργητικού» εντοπισμού των Υ/Β και μεγάλη ακτίνα βολής των ανθυποβρυχιακών όπλων του. Δηλαδή, εμείς εντοπίζαμε τα Υ/Β σε πολύ μεγάλες αποστάσεις, ενώ αυτά για να μας «ακούσουν», έπρεπε να φτάσουμε σχεδόν από πάνω τους (σε βαθμό τέτοιο, που το Επιτελείο μας απαγόρευε να τα προσεγγίσουμε, για λόγους ασφαλείας και μας επέβαλε να εκπέμπουμε σήματα αποφυγής).
Με άλλα λόγια, ... οι Υποβρύχιοι πάθανε την πλάκα τους, χαμήλωσε η μύτη τους και γίναμε ο εφιάλτης τους. Ξαφνικά, οι αγαπητοί μας φίλοι, αυτής της ... ερμητικά «Κλειστής Λέσχης» των Υ/Β, άρχισαν να μας θυμούνται και να μας επισκέπτονται στο πλοίο «αίνιγμα», να ρωτούν και να ενδιαφέρονται γι αυτό. Ήταν δε τέτοια η φήμη της επιτυχίας του πλοίου μας, που ακόμα και οι Τούρκοι, που δεν είχαν σκοπό να πάρουν τέτοια πλοία, τελικά αποφάσισαν και εσπευσμένα πήραν 5-6 Φ/Γ τ. Knox.
Το 1993, εγώ μετατέθηκα ως Κυβερνήτης σε άλλο μικρότερο πλοίο (ναζιάρικο και ταξιδιάρικο), αλλά ποτέ δεν έπαψα να ψάχνω με τα κιάλια «το πλοίο μου», σε κάθε Άσκηση του Στόλου, να ρωτώ, να ενδιαφέρομαι και να το καμαρώνω.
Περί το 2001, η Φ/Γ ΘΡΑΚΗ παροπλίστηκε, ενώ εγώ υπηρετούσα στο εξωτερικό και δεν παραβρέθηκα στην τελετή. Ο τότε Κυβερνήτης μου (απ' τους καλύτερους που γνώρισα και μάλιστα Υποβρύχιος), παραβρέθηκε στην τελετή και ως ο 1ος Κυβερνήτης (παραλαβής) του πλοίου, έλαβε τιμητικά την υποσταλείσα Πολεμική Σημαία του Πλοίου μας. Στην συνέχεια –και αυτό δείχνει την ποιότητα και το μεγαλείο του- με ειδοποίησε, με συνάντησε και μου παρέδωσε τη Σημαία λέγοντας ... «τη δικαιούσαι»!! Και για το λόγο αυτό, θεωρώ ότι αυτή η Σημαία, είναι το πιο ρεαλιστικό παράσημο της θητείας μου.
Έκτοτε, κράτησα επαφή με το πλοίο μου, το έβλεπα τακτικά, αραγμένο (και κανιβαλισμένο) στον προβλήτα των παροπλισμένων του Ναυστάθμου Κρήτης, το κοίταζα, το χαιρέταγα και μελαγχολούσα. Αυτό το αγέρωχο πλοίο, ο επιβλητικός πολέμαρχος του Αιγαίου, έμοιαζε πια σαν τον ξεδοντιασμένο γέροντα, σκοτεινός και ρυτιδιασμένος, να κάθεται στη μοναξιά του «Γηροκομείου» του, παρέα με τις αναμνήσεις του και να περιμένει τη λύτρωση.
Κάποια μέρα το έχασα, ρώτησα τι έγινε και κάποιος μου είπε ότι το πήραν τα ρυμουλκά για να το πάνε σε κάποιο «διαλυτήριο». Στεναχωρέθηκα, αλλά συμβιβάστηκα με το πεπρωμένο του. Αργότερα, πολύ αργότερα όμως, κάποιος φίλος από τα παλιά (του πληρώματος), μου έστειλε ένα video λέγοντας ... «δες το»!! Το είδα σε δύο (2) διαφορετικές φάσεις, βουρκωμένος και αγανακτισμένος, όπως και τώρα που γράφω, ... έντονα φορτισμένος.
Η Φ/Γ ΘΡΑΚΗ το πλοίο μας, άοπλο, ακίνητο, κουρελιασμένο και απενεργοποιημένο, στέκει ... επιβλητικό και όμορφο όπως πάντα και περιμένει το θάνατο, καταμεσής ανοιχτά στο πέλαγος. Αρχικά, έχουν περάσει και το έχουν πληγώσει βαριά, με πολλά βλήματα, τα Ε/Π (ελικόπτερα), οι ΤΠΚ (πυραυλάκατοι), οι Φ/Γ (φρεγάτες), αλλά αυτό εκεί, αντέχει όρθιο, διότι περιμένει ... τον πραγματικό αντίπαλο του.
Έτσι ο «εχθρός» του, ένα Υ/Β τ. ΠΟΣΕΙΔΩΝ έρχεται τελευταίο και κρυμμένο, παίρνει θέση, πλησιάζει, σκοπεύει και ... ΕΚΤΕΛΕΙ το πλοίο μας, με μια σύγχρονη Τ/Λ (τορπίλη). Αυτό τραντάζεται ολόκληρο, αλλά μαζεύει όλες του τις δυνάμεις, στέκει για λίγο ακόμη όρθιο, κοιτά το γαλάζιο της θάλασσας και του ουρανού και μετά γέρνει αργά, ήρεμα και γαλήνια, στον υγρό του τάφο, ... την ώρα που το πλήρωμα του Υ/Β πανηγυρίζει.
Δεν ξέρω αν αυτός ήταν ο θάνατος που θα ήθελα για το πλοίο μας. Παρηγορούμαι όμως διότι, η Φ/Γ ΘΡΑΚΗ ακόμα και με το θάνατο της, πρόσφερε στο Ναυτικό μας, στην εκπαίδευση των στελεχών μας. Ομολογώ όμως ότι νευρίασα με τους Υποβρύχιους, διότι αν μη τι άλλο, ας έριχναν την τορπίλη τους ... από "τιμητικό" βάθος και όχι από περισκοπικό (σχεδόν στην επιφάνεια), έτσι απλά για να παρακολουθούν από τα περισκόπια και να απολαμβάνουν το θέαμα, ... της «εν ψυχρώ» εκτέλεσης του μεγαλύτερου εχθρού τους!
Παρ΄ ότι με στεναχώρησαν, θα πρέπει να ομολογήσω ότι θεωρώ τους Υποβρύχιους συναδέλφους μας, ως τους καλύτερους επαγγελματίες του Πολεμικού Ναυτικού μας και πάντα ήταν ξεχωριστή χαρά και τιμή μου, να υπηρετώ μαζί τους. Σήμερα, αυτοί είναι ... οι απόλυτοι κυρίαρχοι του Αιγαίου και γι αυτό, δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία, δεν ανησυχώ!
Τους εύχομαι, ποτέ να μη συναντήσουν ξανά, έναν αντίπαλο ... σαν τη Φ/Γ ΘΡΑΚΗ!
Πηγή: defenceline.gr/
Έχω υπηρετήσει σε έξι (6) διαφορετικών τύπων Πολεμικά Πλοία, που το καθένα τους, έχει το δικό του ξεχωριστό συμβολισμό στη σκέψη μου, στη διαδρομή μου, έχει τη δική του παρακαταθήκη. Με όλα αυτά τα πλοία, «δέθηκα» και τα αγάπησα, το καθένα για διαφορετικό λόγο. Ένα όμως ξεχωρίζει, γιατί ... αυτό το «γέννησα», το έπλασα και το καμάρωσα να διαπρέπει στο Αιγαίο.
Ήταν μια Φρεγάτα τύπου Knox, η Φ/Γ ΘΡΑΚΗ (F457). Το 1992 ως Ύπαρχος, παραλάβαμε το πλοίο αυτό από το Newport των ΗΠΑ (πρώην USS TRIPPE 1075), σπάζοντας όλα τα ρεκόρ αποστολής, για παραλαβή πλοίου. Μέσα σε μόλις 90 μέρες, εκπαιδευτήκαμε σ' ένα τελείως άγνωστο και ιδιόμορφο τύπο πλοίου, συντονιστήκαμε, ελεγχθήκαμε για τη Μαχητική μας Ικανότητα στο Guadanamo και το φέραμε ασφαλές και επιχειρησιακά έτοιμο στην Ελλάδα.
Η Φ/Γ ΘΡΑΚΗ, ήταν ένα πανίσχυρο καθαρά Ανθυποβρυχιακό πλοίο, ένας πραγματικός κυνηγός «εξολοθρευτής» των Υ/Β (υποβρυχίων). Απ' τις πρώτες ασκήσεις που λάβαμε μέρος, προκαλέσαμε έκπληξη, σε βαθμό σύγχυσης και πανικού των Υποβρυχίων και βέβαια ενθουσιασμού στα επιτελεία. Το πλοίο μας ήταν παντελώς αθόρυβο, δεν μπορούσε να εντοπιστεί από τα Υ/Β, είχε πολλαπλά και τελείως πρωτοποριακά συστήματα «παθητικού» και «ενεργητικού» εντοπισμού των Υ/Β και μεγάλη ακτίνα βολής των ανθυποβρυχιακών όπλων του. Δηλαδή, εμείς εντοπίζαμε τα Υ/Β σε πολύ μεγάλες αποστάσεις, ενώ αυτά για να μας «ακούσουν», έπρεπε να φτάσουμε σχεδόν από πάνω τους (σε βαθμό τέτοιο, που το Επιτελείο μας απαγόρευε να τα προσεγγίσουμε, για λόγους ασφαλείας και μας επέβαλε να εκπέμπουμε σήματα αποφυγής).
Με άλλα λόγια, ... οι Υποβρύχιοι πάθανε την πλάκα τους, χαμήλωσε η μύτη τους και γίναμε ο εφιάλτης τους. Ξαφνικά, οι αγαπητοί μας φίλοι, αυτής της ... ερμητικά «Κλειστής Λέσχης» των Υ/Β, άρχισαν να μας θυμούνται και να μας επισκέπτονται στο πλοίο «αίνιγμα», να ρωτούν και να ενδιαφέρονται γι αυτό. Ήταν δε τέτοια η φήμη της επιτυχίας του πλοίου μας, που ακόμα και οι Τούρκοι, που δεν είχαν σκοπό να πάρουν τέτοια πλοία, τελικά αποφάσισαν και εσπευσμένα πήραν 5-6 Φ/Γ τ. Knox.
Το 1993, εγώ μετατέθηκα ως Κυβερνήτης σε άλλο μικρότερο πλοίο (ναζιάρικο και ταξιδιάρικο), αλλά ποτέ δεν έπαψα να ψάχνω με τα κιάλια «το πλοίο μου», σε κάθε Άσκηση του Στόλου, να ρωτώ, να ενδιαφέρομαι και να το καμαρώνω.
Περί το 2001, η Φ/Γ ΘΡΑΚΗ παροπλίστηκε, ενώ εγώ υπηρετούσα στο εξωτερικό και δεν παραβρέθηκα στην τελετή. Ο τότε Κυβερνήτης μου (απ' τους καλύτερους που γνώρισα και μάλιστα Υποβρύχιος), παραβρέθηκε στην τελετή και ως ο 1ος Κυβερνήτης (παραλαβής) του πλοίου, έλαβε τιμητικά την υποσταλείσα Πολεμική Σημαία του Πλοίου μας. Στην συνέχεια –και αυτό δείχνει την ποιότητα και το μεγαλείο του- με ειδοποίησε, με συνάντησε και μου παρέδωσε τη Σημαία λέγοντας ... «τη δικαιούσαι»!! Και για το λόγο αυτό, θεωρώ ότι αυτή η Σημαία, είναι το πιο ρεαλιστικό παράσημο της θητείας μου.
Έκτοτε, κράτησα επαφή με το πλοίο μου, το έβλεπα τακτικά, αραγμένο (και κανιβαλισμένο) στον προβλήτα των παροπλισμένων του Ναυστάθμου Κρήτης, το κοίταζα, το χαιρέταγα και μελαγχολούσα. Αυτό το αγέρωχο πλοίο, ο επιβλητικός πολέμαρχος του Αιγαίου, έμοιαζε πια σαν τον ξεδοντιασμένο γέροντα, σκοτεινός και ρυτιδιασμένος, να κάθεται στη μοναξιά του «Γηροκομείου» του, παρέα με τις αναμνήσεις του και να περιμένει τη λύτρωση.
Κάποια μέρα το έχασα, ρώτησα τι έγινε και κάποιος μου είπε ότι το πήραν τα ρυμουλκά για να το πάνε σε κάποιο «διαλυτήριο». Στεναχωρέθηκα, αλλά συμβιβάστηκα με το πεπρωμένο του. Αργότερα, πολύ αργότερα όμως, κάποιος φίλος από τα παλιά (του πληρώματος), μου έστειλε ένα video λέγοντας ... «δες το»!! Το είδα σε δύο (2) διαφορετικές φάσεις, βουρκωμένος και αγανακτισμένος, όπως και τώρα που γράφω, ... έντονα φορτισμένος.
Η Φ/Γ ΘΡΑΚΗ το πλοίο μας, άοπλο, ακίνητο, κουρελιασμένο και απενεργοποιημένο, στέκει ... επιβλητικό και όμορφο όπως πάντα και περιμένει το θάνατο, καταμεσής ανοιχτά στο πέλαγος. Αρχικά, έχουν περάσει και το έχουν πληγώσει βαριά, με πολλά βλήματα, τα Ε/Π (ελικόπτερα), οι ΤΠΚ (πυραυλάκατοι), οι Φ/Γ (φρεγάτες), αλλά αυτό εκεί, αντέχει όρθιο, διότι περιμένει ... τον πραγματικό αντίπαλο του.
Έτσι ο «εχθρός» του, ένα Υ/Β τ. ΠΟΣΕΙΔΩΝ έρχεται τελευταίο και κρυμμένο, παίρνει θέση, πλησιάζει, σκοπεύει και ... ΕΚΤΕΛΕΙ το πλοίο μας, με μια σύγχρονη Τ/Λ (τορπίλη). Αυτό τραντάζεται ολόκληρο, αλλά μαζεύει όλες του τις δυνάμεις, στέκει για λίγο ακόμη όρθιο, κοιτά το γαλάζιο της θάλασσας και του ουρανού και μετά γέρνει αργά, ήρεμα και γαλήνια, στον υγρό του τάφο, ... την ώρα που το πλήρωμα του Υ/Β πανηγυρίζει.
Δεν ξέρω αν αυτός ήταν ο θάνατος που θα ήθελα για το πλοίο μας. Παρηγορούμαι όμως διότι, η Φ/Γ ΘΡΑΚΗ ακόμα και με το θάνατο της, πρόσφερε στο Ναυτικό μας, στην εκπαίδευση των στελεχών μας. Ομολογώ όμως ότι νευρίασα με τους Υποβρύχιους, διότι αν μη τι άλλο, ας έριχναν την τορπίλη τους ... από "τιμητικό" βάθος και όχι από περισκοπικό (σχεδόν στην επιφάνεια), έτσι απλά για να παρακολουθούν από τα περισκόπια και να απολαμβάνουν το θέαμα, ... της «εν ψυχρώ» εκτέλεσης του μεγαλύτερου εχθρού τους!
Παρ΄ ότι με στεναχώρησαν, θα πρέπει να ομολογήσω ότι θεωρώ τους Υποβρύχιους συναδέλφους μας, ως τους καλύτερους επαγγελματίες του Πολεμικού Ναυτικού μας και πάντα ήταν ξεχωριστή χαρά και τιμή μου, να υπηρετώ μαζί τους. Σήμερα, αυτοί είναι ... οι απόλυτοι κυρίαρχοι του Αιγαίου και γι αυτό, δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία, δεν ανησυχώ!
Τους εύχομαι, ποτέ να μη συναντήσουν ξανά, έναν αντίπαλο ... σαν τη Φ/Γ ΘΡΑΚΗ!
Υποναύαρχος ε.α. Κωνσταντίνος Βουλγαράκης
Πηγή: defenceline.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου