Πολιτική Εθνικής Άμυνας & Εξοπλισμοί

Οι βασικές προϋποθέσεις για την εξασφάλιση αξιόμαχων Ε.Δ. που θα είναι σε θέση να προασπίζουν τα Εθνικά Συμφέροντα είναι, πρώτο, να υπηρετεί το κατάλληλο προσωπικό σε ποιότητα και αριθμούς που να είναι άριστα εκπαιδευμένο και να έχει υψηλό ηθικό και, δεύτερο, να λειτουργεί άριστα το υπάρχον υλικό, να ανανεώνεται έγκαιρα το παλαιό υλικό με σύγχρονο και να εξασφαλίζεται η ποιοτική υπεροχή έναντι των πιθανών αντιπάλων.

Ο βαθμός κατά τον οποίο θα ικανοποιούνται οι παραπάνω προϋποθέσεις καθορίζεται από την εκτίμηση της απειλής και κατ΄επέκταση από την Πολιτική Εθνικής Αμύνης η οποία δίδει τις κατευθυντήριες γραμμές που μεταφράζονται σε λειτουργίες και μέσα που θα διαθέτουν οι Ένοπλες Δυνάμεις. Όσο περισσότερο ικανοποιούνται οι προϋποθέσεις τόσο καλύτερα θα εξασφαλίζονται τα Εθνικά Συμφέροντα. 

Οι αποφάσεις συνεπώς για τους απαιτούμενους εξοπλισμούς των Ελληνικών Ε.Δ. θα πρέπει να βασισθούν στην Πολιτική Εθνικής Αμύνης που περιλαμβάνει την Αποστολή των Ε.Δ. και την αντιμετώπιση της απειλής.

Η Αποστολή των Ε.Δ. ως διατυπώθηκε από την Κυβέρνηση, είναι η περιφρούρηση της χώρας, η διαφύλαξη των Εθνικών Συμφερόντων, η αποτροπή, η αποκλιμάκωση των εντάσεων στην περιοχή, η μεταφορά του Θεάτρου Επιχειρήσεων (αν παραστεί ανάγκη) στην περιοχή του αντιπάλου και η αντιμετώπιση επεισοδίων που προκαλούνται από την Τουρκία στο Αιγαίο. Παράλληλα η διατυπωθείσα αντιμετώπιση της απειλής, περιλαμβάνει την με κάθε μέσον αποτροπή της Τουρκικής απειλής, την λειτουργία του Δόγματος του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Ελλάδος-Κύπρου και την ενίσχυση του αμυντικού μηχανισμού της χώρας σε συνδυασμό με τα οικονομικά και δημογραφικά δεδομένα αυτής. Ως μέσα για την εφαρμογή της Πολιτικής Εθνικής Αμύνης προβλέπονται η νέα Δομή των Ε.Δ. και οι εξοπλισμοί. Το ζητούμενο συνεπώς είναι να ευρεθούν οι κατάλληλες λύσεις για την Δομή και τους εξοπλισμούς, ώστε να λειτουργήσει και να εφαρμοσθεί η Πολιτική Εθνικής Αμύνης που θέλει την εξασφάλιση της ακεραιότητας του Εθνικού χώρου και την δυνατότητα αναλήψεως επιθετικών επιχειρήσεων (έστω και περιορισμένων).

Η δημογραφική εξέλιξη του πληθυσμού μας και η αναγκαία οροφή σε συνδυασμό με την ποιότητα του υλικού και τους οικονομικούς περιορισμούς, υπαγορεύουν την ανάγκη δημιουργίας ημιεπαγγελματικού στρατού προκειμένου να εξασφαλίζεται υψηλό επίπεδο εκπαιδεύσεως και ικανοποιητική στελέχωση των μονάδων και κυρίως του Στρατού Ξηράς για τον οποίο πέραν της υψηλής ποιότητος των στελεχών απαιτείται και επάρκεια σε προσωπικό. Η μείωση της θητείας των στρατευσίμων είναι εις βάρος της αποτελεσματικότητος των μονάδων, ενώ η αντικατάσταση των στρατευσίμων από επαγγελματίες οπλίτες είναι δυνατή μέχρι κάποιο ποσοστό, δεδομένων των περιορισμών (σωματικών και κοινωνικών) που παρουσιάζονται σε μεγαλύτερες ηλικίες. Αποφάσεις πολιτικές που μειώνουν την οροφή σημαίνουν αύξηση των εξοπλισμών για να εξασφαλίζεται η απαιτουμένη απόδοση του στρατεύματος.

Οι αποφάσεις για τους εξοπλισμούς προκειμένου αυτοί να είναι αποτελεσματικοί, πρέπει να λαμβάνουν υπόψιν ορισμένες βασικές συνιστώσες που συνοψίζονται : Στην απειλή και την προβλεπομένη εξέλιξή της, στις εναλλακτικές λύσεις για την αντιμετώπιση της απειλής, στην αποτελεσματικότητα του υφισταμένου υλικού των Ε.Δ., στην ποιότητα και επάρκεια του προσωπικού ως και στις διεθνείς, συμμαχικές και διακρατικές υποχρεώσεις της χώρας μας. Η διαφοροποίηση οιασδήποτε συνιστώσας επιβάλλει την διαφοροποίηση μίας ή περισσοτέρων των άλλων συνιστωσών, για τη διατήρηση της αμυντικής ικανότητος στα επιθυμητά ή σχεδιαζόμενα επίπεδα. Για μία μικρή χώρα όπως η Ελλάδα, που αντιμετωπίζει απειλή από μία πολλαπλάσια σε πληθυσμό και στρατό χώρα η οποία και δαπανά τεράστια ποσά σε εξοπλισμούς, για να βρεθούν οι πλέον τεχνοοικονομικά συμφέρουσες λύσεις, θα πρέπει να λειτουργούν πολύ έγκαιρα τα αντανακλαστικά σε ότι αφορά τα εξοπλιστικά προγράμματα, εάν ληφθούν μάλιστα υπόψιν οι περιορισμοί που επιβάλλονται στην χώρα μας από την συμφωνία για τις Συμβατικές Δυνάμεις στην Ευρώπη (CFE), εν αντιθέσει με την Τουρκία που δεν έχει αυτούς τους περιορισμούς.

Η Διακλαδικότης των προβλεπομένων επιχειρήσεων υλοποιείται με την διαλειτουργικότητα και συμπληρωματικότητα των εξοπλισμών των Ενόπλων Δυνάμεων και όχι με την λειτουργία Διακλαδικών Στρατηγείων που τόσο εύκολα αποφασίσθηκαν χωρίς να μετρηθεί το κόστος και το προσωπικό που απαιτείται για την εύρυθμο λειτουργία τους. Ιδιαίτερη έμφαση, πρέπει να δίδεται στους πολλαπλασιαστές ισχύος ως : Επικοινωνίες (επίγειες και δορυφορικές) που δεν επιδέχονται παρεμβολές, δυνατότητες στον παθητικό και ενεργητικό πόλεμο, λειτουργία Συστήματος Διοικήσεως και Ελέγχου που να καλύπτει όλα τα επίπεδα διοικήσεως, δυνατότης εγκαίρου και ασφαλούς μεταφοράς προσωπικού και υλικού, αποτελεσματική Α/Α άμυνα περιοχής και σημείου, έλεγχος θαλασσίων γραμμών επικοινωνίας, αποτελεσματικός αποκλεισμός εχθρικών περιοχών και λιμένων.

Παράλληλα οι αποφάσεις για τα εξοπλιστικά προγράμματα, εξαρτώνται και από τις αποφάσεις του ενδεχομένου αντιπάλου για τα αντίστοιχα προγράμματά του, ενώ οι αποφάσεις του για Στρατηγικές επιλογές (ως ανάπτυξη πυρηνικών δυνατοτήτων, δορυφορικές επικοινωνίες, δυνατότητα ανεφοδιασμού αεροσκαφών εν πτήσει, εφοδιασμός με κατευθυνόμενα βλήματα μεγάλου βεληνεκούς) πρέπει να επισύρουν την προσοχή της Ελληνικής πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας, να τροποποιούνται ανάλογα η Πολιτική Εθνικής Αμύνης και η Στρατιωτική Στρατηγική και να λαμβάνονται τα κατάλληλα μέτρα προς αντιμετώπιση με εξέταση της, κατά προτεραιότητα, προώθησης αναλόγων και αποτελεσματικοτέρων προγραμμάτων, με υλοποίηση σε χρόνο μικρότερο από αυτόν του αντιπάλου.

Η ρευστότητα του εγγύς περιβάλλοντος και ιδία η αποσταθεροποίηση στα βόρεια σύνορά μας με την από ανατολάς σοβαρή και διαχρονική απειλή επιβάλλουν την ισχυροποίηση των Ενόπλων Δυνάμεων, ενώ παράλληλα πρέπει να επιτυγχάνεται η ευημερία των Ελλήνων, η διαρκής ανάπτυξη της χώρας και η ανταπόκρισή της στις διεθνείς και συμμαχικές υποχρεώσεις. Κατά συνέπεια οι διατιθέμενοι οικονομικοί πόροι για τα εξοπλιστικά προγράμματα πρέπει να κατανέμονται ορθολογιστικά και να εξυπηρετούν τις Ένοπλες Δυνάμεις αλλά και το κοινωνικό σύνολο, όπου αυτό είναι εφικτό. Προς τούτοις, τα εξοπλιστικά προγράμματα των Ενόπλων Δυνάμεων πρέπει να ολοκληρώνονται μέσα στους χρόνους που έχουν σχεδιασθεί, προκειμένου να είναι αποδοτικά ενώ για την συμπλήρωση των εξοπλισμών να μελετώνται όλες οι εναλλακτικές λύσεις, ώστε οι διατιθέμενοι πόροι να είναι οι ελάχιστοι δυνατοί, να ικανοποιούνται οι επιχειρησιακές απαιτήσεις και να υπάρχει η μεγαλύτερη δυνατή Ελληνική συμμετοχή. Εξειδικεύοντας την πρόταση αυτή, εκτιμούμε ότι οι εξοπλισμοί των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων πρέπει να κινούνται στα ακόλουθα γενικά πλαίσια:

Συμπλήρωση βραχυπρόθεσμων απαιτήσεων με φθηνές λύσεις, όπως από το μεταχειρισμένο υλικό συμμαχικών χωρών, ενώ για τα μεσομακροπρόθεσμα προγράμματα να εξασφαλίζεται η συμμετοχή της χώρας μας στην παραγωγή, ώστε ο εξοπλιστικός προγραμματισμός να ανταποκρίνεται στις ανάγκες δύο πενταετιών (η πρώτη δεσμευτική, η δεύτερη υπό αναθεώρηση).
Υλοποίηση προγραμμάτων που θα διέπονται από την αρχή της «ποιότητος έναντι της ποσότητος» που θα ολοκληρώνονται στο χρόνο που έχουν σχεδιαστεί, προκειμένου να είναι αποδοτικά, άλλως θα επανεξετάζονται.
Ανάπτυξη και υλοποίηση ερευνητικών προγραμμάτων σε συνεργασία με Πανεπιστήμια και Ερευνητικά Κέντρα.
Ανάπτυξη παραγωγής υλικού από την Αμυντική Βιομηχανία, με εξαγωγικό προσανατολισμό εφ΄όσον είναι δυνατόν.
Ουσιαστική αξιοποίηση των Αντισταθμιστικών Ωφελημάτων για εκμετάλλευση από τις Ένοπλες Δυνάμεις και την Ελληνική Οικονομία.
Ιδιωτικοποίηση των Αμυντικών Βιομηχανιών, εκτός αυτών που συμβάλλουν καθοριστικά στη διαμόρφωση της πολιτικής των εξοπλισμών, και κατά συνέπεια της αμυντικής πολιτικής. Στην περίπτωση αυτή να θεσμοθετηθεί η λειτουργία τους με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια με ταυτόχρονη αναθεώρηση των στρατηγικών πωλήσεων, εμπορευσιμότητας και παραγωγικής διαδικασίας και υπό την προϋπόθεση επιλογής των Διοικήσεων, με αυξημένη πλειοψηφία της αρμόδιας κοινοβουλευτικής επιτροπής.

Πηγή: www.defencenews.gr/