Η εκκλησία του Αγίου Νικολάου επί του καταστρώματος του Θωρηκτού Γ. ΑΒΕΡΩΦ.

Τα χριστιανικά αισθήματα της τότε ελληνικής κοινωνίας, αλλά και οι προσωπικές πεποιθήσεις των Αξιωματικών του Πολεμικού Ναυτικού, και όχι μόνο του Π. Κουντουριώτη, φρόντισαν ώστε στο νέο εύδρομο του Στόλου, το Θωρηκτό Γ. ΑΒΕΡΩΦ να υπάρχει εκκλησία επί του καταστρώματος παρ΄ ότι δεν προβλεπόταν από τα αρχικά σχέδια του πλοίου, τα οποία προσαρμόστηκαν κατόπιν σχετικής επιθυμίας και παραγγελίας του Πολεμικού Ναυτικού. 
Η εκκλησία αυτή του Αγίου Νικολάου επέδρασε ουσιαστικά στη ψυχολογία του πληρώματος και συνετέλεσε στην επιτυχία της αποστολής του. Καθ΄ όλη τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων επέβαινε του πλοίου στρατιωτικός ιερέας, ως κανονικό μέλος του πληρώματος, και λειτουργούσε Κυριακές και γιορτές. Ο Αρχιμανδρίτης Διονύσιος Δάφνος, προλύτης της θεολογίας και επί έτη καθηγητής σε Γυμνάσια του Πειραιά, ιεροκήρυκας στον Ι. Ναό Αγίας Τριάδας, διορίστηκε μετά από πρόταση της Ιεράς Συνόδου Αρχιμανδρίτης του Στόλου και τοποθετήθηκε στις 8 Ιουνίου 1912 στην Ναυαρχίδα του Στόλου, το Θωρηκτό Γ. ΑΒΕΡΩΦ.


Οι τακτικές λειτουργίες και ομιλίες που πραγματοποιούσε προς το πλήρωμα του πλοίου καλλιεργούσαν όχι μόνο τη θρησκευτικότητα και τη χριστιανική πίστη του πληρώματος, αλλά συνέβαλλαν αποφασιστικά και στην ομοψυχία και στην προθυμία προς επιτέλεση του καθήκοντος. Όπως ομολογεί στο ημερολόγιό του ο ίδιος ο Κυβερνήτης του πλοίου κατά την περίοδο του πολέμου Σ. Δούσμανης ο ιερέας του πλοίου Αρχιμανδρίτης Δ. Δάφνος ήταν ουσιαστικός συνεργάτης του στην επίτευξη πειθαρχίας και ομοψυχίας στο πολυμελές, εξ 700 περίπου ανδρών, πλήρωμά του, το οποίο στο άμεσο παρελθόν, κατά την έλευση του πλοίου στην Ελλάδα, είχε επιδείξει κρούσματα απειθαρχίας.

Το μυστήριο με τα ιερά σκεύη.

Στη ναυαρχίδα επέβαινε και αρχιμανδρίτης, ο οποίος εμψύχωνε στις δύσκολες στιγμές τα πληρώματα που είχαν το δικό τους χώρο θρησκευτικής περισυλλογής. Έχει και ο ναΐσκος αυτός την ιστορία του.Στον ενθουσιασμό που επικράτησε με την απόκτηση του πλοίου ο αρχιμανδρίτης του στόλου Προκόπιος Καραμάνος έσπευσε να παραγγείλει πολυτελέστατα ιερά σκεύη για το παρεκκλήσι σε αθηναϊκό καλλιτεχνικό χρυσοχοείο. Ωστόσο, η οικονομική δυσπραγία του Υπουργείου των Ναυτικών δεν επέτρεπε την παραλαβή τους και τα σκεύη διατέθηκαν πλέον προς πώληση στο κοινό.

Η στεναχώρια του αρχιμανδρίτη ήταν μεγάλη, όπως και το ποσόν που δεν μπορούσε να καλυφθεί από δημόσια κονδύλια.Μέχρι που ένα πρωινό παραδόθηκε στο Υπουργείο Ναυτικών ένα μεγάλο κιβώτιο με τα ιερά σκεύη, τα οποία είχε πληρώσει «ανώνυμος» δωρητής. 

Νέος ενθουσιασμός και συγκίνηση, αλλά και αναζήτηση του δωρητή. Δημοσιογράφος της εποχής επιδόθηκε στην αναζήτηση και ανακάλυψε πως το κιβώτιο παραδόθηκε από υπάλληλο πλούσιου ομογενούς από την Αίγυπτο.Η γενναία πράξη είχε γίνει από την Μαρία Πεζά-Κότσικα, σύζυγο του ομογενούς ευεργέτη εξ Αιγύπτου Πολυχρόνη Κότσικα και μητέρα του επίσης ευεργέτη Θεόδωρου Κότσικα. Ο τελευταίος παντρεύτηκε την κόρη του επίσης μεγάλου ευεργέτη Εμμανουήλ Μπενάκη, τη Δέσποινα. Ήταν η εποχή που συνυπήρχαν η εθνική ιδεολογία με τον κοσμοπολιτισμό.

Πηγή: stratiotikoiiereis.blogspot.gr
           averoph.wordpress.com