Γράφει ο Απ. Λεονταρίτης
Τον ναύαρχο Λυμπέρη τον γνωρίζω πριν γίνει ΑΓΕΕΘΑ, όταν συνεργαστήκαμε σε ινστιτούτο στρατηγικών μελετών αρχές της δεκαετίες του 1990. Η εκτίμησή μου έκτοτε είναι σταθερή και αδιατάραχτη. Μου έκανε την τιμή να προλογίσω το πρώτο του βιβλίο το 1997.
Έκτοτε είχαμε πολλές συνομιλίες για την κρίση των Ιμίων όπως και με άλλους. Επέβλεψα, επίσης, πολλές επιστημονικές εργασίες και συμμετείχα σε επιτροπή διδακτορικού με κύριο ζήτημα την κρίση αυτή. Επειδή πολλά γράφτηκαν και πολλά ειπώθηκαν το νέο και εξαιρετικά λεπτομερές και αποκαλυπτικό βιβλίο του ναυάρχου Λυμπέρη το διάβασα με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Προσπαθώ όπως και πολλοί άλλοι να καταλάβω τις παθολογίες που προκάλεσαν ασθένειες και την ύστερη πτώση μετά το 2010.
Αποτελεί και δική μου εμπειρία όποτε και όταν τις δεκαετίες του 1990 και 2000 βρέθηκα με μέλη του πολιτικού προσωπικού της μεταπολίτευσης ότι οι παθολογίες εντοπίζονται πρωτίστως σε αυτό το επίπεδο. Βασικά, ενώ έχουμε πανίσχυρες Ένοπλες Δυνάμεις και μια από τις πιο συνεκτικές κοινωνίες του πλανήτη με ζηλευτή κληρονομιά πολιτικών παραδόσεων και πολιτικού πολιτισμού, πολιτικά πάσχουμε.
Μετά από πολλή σκέψη δέχομαι σχεδόν απόλυτα την ανάλυση συναδέλφων όπως ο Γιώργος Κοντογιώργης ή συγγραφέων όπως ο Βαγγέλης Κοροβίνης οι οποίοι υποστηρίζουν πως μετά τους Βαυαρούς η διαίρεση κοινωνίας και όσων βρίσκονταν στην εξουσία είναι χαώδης. Βασικά, με κολοβή την εθνική ανεξαρτησία λόγω ξένης εξάρτησης δεν είχαμε και δεν έχουμε δημοκρατία καθότι οι κυβερνήσεις ούτε ανακλητές είναι ούτε δυνατό να ελεγχθούν πολιτικά. Όταν ψηφίζουμε ως πρόβατα αναγκαζόμαστε να επιλέξουμε άγνωστα πρόσωπα που προωθούν οι ολιγάρχες κάθε είδους και μετά τις εκλογές εάν και όταν εξελίσσονται σε συμμορίες καμιά δυνατότητα δεν υπάρχει για να ασκηθεί δημοκρατικός έλεγχος και να αποτυπωθεί η συνισταμένη της κοινωνικής βούλησης.
Π. Ήφαιστος. Αγαπητέ κ Ναύαρχε. Δεσμεύονται κολοσσιαίοι σπάνιοι πόροι για την άμυνά μας. Στη στρατηγική θεωρία συνηθίζουμε να λέμε ότι δεν ξοδεύουμε ούτε ένα ευρώ πάνω από αυτό που αντιστοιχεί στην απειλή. Το δε στρατηγικό δόγμα πρέπει να αξιοποιεί τους πόρους αυτούς για βέλτιστη και μέγιστη αποτρεπτική ισχύ. Τι ισχύει τελικά με εμάς από την πείρα σας ως ΑΓΕΕΘΑ;
Ναύαρχος Λυμπέρης. Καλό είναι να διευκρινιστεί εξαρχής ότι το αμυντικό δυναμικό μιας χώρας δεν προσδιορίζεται μόνο με όρους απειλής αλλά και των ευρύτερων στρατηγικών στόχων της χώρας. Για παράδειγμα, η εκπλήρωση των στρατηγικών μας στόχων με ναυτική παρουσία στην Ανατολική Μεσόγειο ή η συμμετοχή μας στις συμμαχίες. Με όρους μεγέθους μονάδων και προσωπικού το αμυντικό μας δυναμικό μπορεί ναι μεν να εκτιμηθεί ανά πάσα στιγμή πλην παραμένει ένα σταθερό και ουσιαστικό ερώτημα. Ποια η αποτελεσματικότητά του και πως τη μετράς; Ένας ΑΓΕΕΘΑ για να σταθμίσει και να εκτιμήσει τα πράγματα ως προς αυτό προσανατολίζεται στην ώρα μιας πιθανής αντιπαράθεσης. Πείρα έχουμε γιατί επί μακρόν λειτουργούμε μέσα σε ένα περιβάλλον ασταθούς ειρήνης. Η εκτίμησή μου για την περίοδο που ήμουν επικεφαλής των ΕΔ ήταν ότι ούτε εκείνα που χρειαζόμασταν διαθέταμε αλλά και ούτε εξασφαλίζαμε το μέγιστο της απόδοσης του υπάρχοντος δυναμικού. Η κυβέρνηση δεν έβαλε το χέρι στην τσέπη, προκειμένου να προβεί σε αγορές οπλικών συστημάτων. Πολιτική επιλογή ήταν να εξαντληθούν τα όρια επιχειρησιακής ετοιμότητας και δυνατότητας του υπάρχοντος δυναμικού στο ύψος του λειτουργικού προϋπολογισμού των ΕΔ. Γι’ αυτό, με δεδομένους τους πόρους και τα μέσα που διαθέταμε, κάναμε θεσμικές προσαρμογές, μικροεπενδύσεις στον τομέα C4I, εμβάθυνση της επιχειρησιακής εκπαίδευσης και σε αναζήτηση εφικτών οικονομιών στη λειτουργία του αμυντικού συστήματος. Επενδύσαμε στη γνώση, την εξάσκηση και το ηθικό του προσωπικού. Τα μέσα από μόνα τους δεν φέρνουν τη νίκη αλλά οι καβαλάρηδες, η ψυχή τους, η πίστη στο δίκαιο του αγωνίζεσθε.
Π. Ήφαιστος. Η απάντησή σας με οδηγεί να θέσω ένα διττό ερώτημα. Πρώτον, εάν σπαταλήθηκαν δημόσιοι πόροι εντός του αμυντικού συστήματος και δεύτερον ποια η ετοιμότητα των ΕΔ τον Ιανουάριο του 1996;
Ναύαρχος Λυμπέρης.Πολύ ενδιαφέρον και σημαντικό ερώτημα. Η εξασφάλιση άριστης οικονομικής χρήσης των διατιθέμενων πόρων στην άμυνα (άνθρωποι, μέσα, χρήματα) προϋποθέτει πολιτική βούληση, γνώση, αρετή, έλεγχο και φιλοπατρία. Εκτιμώ ότι στα πεδία αυτά υπήρξε έλλειμμα. Προσπάθησα να εμπνεύσω στα στελέχη των ΕΔ τη λιτότητα, την αναγκαιότητα της αρετής και της γνώσης ως αποδεικτικά στηρίγματα φιλοπατρίας. Ποτέ δεν έγινε σε κοινοβουλευτικό επίπεδο ενδελεχής έρευνα-μελέτη για την αριστοποίηση των αμυντικών δαπανών. Η φιλοσοφία ήταν ότι το χθες αποτελεί αφετηρία για το αύριο. Ο κοινοβουλευτικός έλεγχος επί των αμυντικών δαπανών, βασικά, ήταν χλωμός έως ουσιαστικά ανύπαρκτος. Τον Ιανουάριο του 1995 εισηγήθηκα γραπτά στον ΥΕΘΑ να συγκροτηθεί ειδική επιτροπή από κοινοβουλευτικούς, τεχνοκράτες και στρατιωτικούς για να μελετήσει/αξιολογήσει την οικονομική λειτουργία των ΕΔ. Η εισήγησή μου δεν ευδοκίμησε λόγω της αρνητικής στάσης του υπουργού. Θέλω να τονίσω τούτο, ότι η αξιοκρατία και η δικαιοσύνη θα βοηθήσουν και την οικονομία. Όσον αφορά το κατά πόσο οι ΕΔ τον Ιανουάριο 1996 βρέθηκαν έτοιμες να ενεργήσουν δυναμικά κατόπιν πολιτικής εντολής, η απάντηση είναι η εξής:
– Το σύστημα χειρισμού κρίσεων είχε αναθεωρηθεί στα μέσα του 1995.
– Είχε ολοκληρωθεί η επιχειρησιακή εκπαίδευση των ΕΔ, ενώ δεν είχεαρχίσει ο κύκλος ετήσιων μεταθέσεων.
– Τα επιτελεία ασκούντο σε άσκηση επί χάρτου επί σεναρίου ελληνοτουρκικής κρίσης στο Αιγαίο.
– Η διαθεσιμότητα των μονάδων ήταν υψηλή.
– Το ηθικό ήταν υψηλό.
Επιπλέον η έγκαιρη ανάπτυξη των ΕΔ, όπως και αναγνωρίσθηκε ήταν πλεονεκτική για εμάς. Αποκτήθηκε τακτικό πλεονέκτημα. Στο σημείο αυτό, θέλω να επισημάνω πως τον κυβερνήτη και το πλήρωμα του ελικοπτέρου ΑΒ-212 κατηύθυνε το υψηλό ηθικό, η αυτοπεποίθηση και η ολοκλήρωση της αποστολής του.
Π. Ήφαιστος. Να έλθουμε κύριε ναύαρχε στις αμυντικές δαπάνες. Παρά το γεγονός ότι η χώρα δαπανά δισεκατομμύρια ευρώ για την αγορά οπλικών συστημάτων, η σημερινή εικόνα της αμυντικής βιομηχανίας είναι σχεδόν απογοητευτική. Τι έφταιξε κατά τη γνώμη σας;
Ναύαρχος Λυμπέρης.Η εικόνα της αμυντικής μας βιομηχανίας είναι εκείνη του ασθενούς που επιβεβαιώνει τον κακό εαυτό μας.Το κράτος ως ιδιοκτήτης απεδείχθη ανίκανο και αμαρτωλό να διαχειρισθεί αποτελεσματικά τον τομέα αυτό ο οποίος συνδέεται στενά με την εθνική μας ασφάλεια.Αμυντική έρευνα, κατασκευές, επισκευές και συντήρηση οπλικών συστημάτων ήταν και είναι μέσα στις δυνατότητές μας.Το μέγεθος του αμυντικού μας συστήματος επιβάλει τις συνεργασίες με άλλες χώρες και την προώθηση του εξαγωγικού χαρακτήρα. Στον τομέα αυτό η Ελλάδα πορεύτηκε χωρίς σχέδιο ανάπτυξης της αμυντικής της βιομηχανίας.
Πότε η ελληνική Βουλή συζήτησε επί του θέματος αυτού; Που είναι τα μακροχρόνια σχέδια ναυπήγησης και επισκευής πολεμικών και εμπορικών πλοίων στα ελληνικά ναυπηγεία;Οι πολιτικοί μας αντί διαμόρφωσης στρατηγικής και εκπόνησης μακροπρόθεσμων προγραμμάτων αναλίσκονται στη συντήρηση του πελατειακού συστήματος.Τα χαρακτηριστικά της κρατικής συμπεριφοράς ήταν αδιαφορία, έλλειψη επαγγελματισμού, κομματικοποίηση, συχνές αλλαγές διοικήσεων. Από την άλλη πλευρά ο συνδικαλισμός περιοριζόταν στη διεκδίκηση δικαιωμάτων και δημιουργούσε εμπόδια στην αξιοπιστία χρονικών δεσμεύσεων παραγωγής υλικού παρ’ ότι δεν έλειπε η τεχνική κατάρτιση και το τεχνικό ταλέντο.
Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου πατώντας εδώ
Πηγή: www.defencenews.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου